Empiryczne wsparcie: Wielka Piątka ma silne podstawy empiryczne, oparte na badaniach z zakresu psychometrii i analizie statystycznej. Jest szeroko akceptowana w naukowym środowisku ze względu na swoje solidne podstawy badawcze, podczas gdy teoria osobowości Junga opiera się głównie na jego klinicznych obserwacjach i teoretycznych przemyśleniach, co sprawia, że jest mniej empirycznie związana z danymi.
Uproszczona struktura: Wielka Piątka prezentuje pięć głównych wymiarów osobowości (Otwartość na doświadczenie, Sumienność, Ekstrawersja, Ugodowość i Neurotyzm), które są stosunkowo proste i łatwe do zrozumienia. Teoria Junga opiera się na bardziej złożonych konceptach, takich jak typy psychiczne, funkcje psychiczne, które mogą być trudniejsze do zrozumienia i zastosowania w praktyce.
Uniwersalność: Badania wskazują, że Wielka Piątka ma zastosowanie na całym świecie, zarówno w odniesieniu do różnych kultur, jak i grup wiekowych. W przeciwieństwie do tego, teoria osobowości Junga opiera się na koncepcjach bardziej związanych z zachodnią kulturą i tradycją, co może ograniczać jej zastosowanie w różnorodnych kontekstach.
Praktyczne zastosowania: Wielka Piątka ma szerokie zastosowanie praktyczne, takie jak rozwój osobisty, oceny pracowników, rozwój i współpraca, mentoring, terapia i doradztwo czy badanie wpływu osobowości na zdrowie i dobrostan. Teoria Junga jest często wykorzystywana w praktyce psychoterapeutycznej, ale jej zastosowania są generalnie mniej uniwersalne i często skoncentrowane na głębszych, indywidualnych procesach psychicznych.
Łatwość pomiaru: Wielka Piątka jest łatwo mierzalna za pomocą różnych kwestionariuszy i testów psychometrycznych czy testów typologicznych opartych na teorii pięcioczynnikowej np. EASI, które mają wysoką rzetelność i trafność. Testy oparte na teorii Junga są często krytykowane za brak rzetelności i trafności oraz za niejasności w interpretacji wyników.